Vandaag was “over”. Eigenlijk stond het safaripark op de planning maar wegens ons vervroegde vertrek uit Nederland deden we dat gisteren al. Uitslapen lukte, althans we waren op tijd wakker maar luierde nog wat aan vanmorgen. Haverwege de ochtend reden we naar het dorp. Het idee was even bij de haven te kijken en brood te halen. Beiden lukte. Het dorp is echt een dorp met voornamelijk charmante maar kleine huisjes en weinig leven op straat. We zagen ook in het haventje maar weinig mensen. Het was wel een gezellig haventje om doorheen te kuieren.
We hadden al begrepen dat er een erg goede bakker in het dorp moest zijn die op zondag ook open was. Dus we haalde brood en lekkere broodjes voor bij de lunch.
Al met al liepen we ruim een uur rond waarbij we ook nog even een blik wierpen in de kerk. Hoewel de mis in gang was stond de deur open en wierpen we een blik naar binnen. We constateerden dat de bezetting wel heel erg laag was, er leken slechts een stuk of tien mensen te zijn. Wellicht meer in zijbeuken die wij vanaf buiten niet zagen maar druk was het zeker niet.
Verder vulde we de dag met zwemmen, lezen, spelletjes en luieren. Hans en Mariel liepen aan het einde van de middag nog even richting de zee.
Qua weer was het een beetje een gekke dag. Vanmorgen her en der een spat regen maar koud was het zeker niet. We constateerden dat het in tegenstelling tot gisteren windstil was waardoor we bv geen jas nodig hadden. Na de lunch klaarde het op, kwam de zon af en toe tevoorschijn, maar ook de wind zette op. Het was wel wat koeler dan gisteren, maar zeker niet koud.
De dag begon veel te vroeg. Iemand had de wekker nog staan op zes uur en deze in de woonkamer laten liggen. Voordat we het ding uit hadden waren we alle drie klaarwakker. Na nog wat lezen en uitluieren stonden we rond zevenen toch maar op.
We konden dus op het gemak ontbijten en de spullen bij elkaar rapen. Omstreeks kwart over negen gingen we op pad. Eerst langs de pin, daarna naar het Knutenborg safaripark. Dit park bezoek je, een beetje a la de Beekse Bergen, met de auto. Voor de ingang al werden we bevraagd inzake het coronacertificaat. De knul die het ons vroeg keek wat wezenloos naar de QR-code en besloot genoegen te nemen met de bevestiging dat we beiden volledig geprikt zijn. Benieuwd hoe dat bij andere attracties zal gaan. Hans’ code besloot overigens op het gevraagde moment niets te doen dus dat was ook niet fijn om te constateren. Later deed ie het weer wel en wel hebben alles ook op papier bij ons dus het komt vast goed.
Het safaripark is enorm ruim opgezet. Je rijdt er met de auto doorheen en komt langs allerhande grazers. Voor een aantal dieren moet je dan wel weer de auto uit, bv de tijgers die apart zitten. Ook bij de apen was een parkeerplaats met enorme rij erna. Al kijkende constateerde we dat dit voor het treintje was wat door het apengebied reed. Los van de enorme rij constateerde we ook dat het corona-technisch gezien erg gek was dat de treintjes hermetisch afgesloten waren met plastic zeil. Echter toen we er een weg zagen rijden snapte we het; de apen sprongen erop en liftte mee. We besloten het treintje maar te laten, en het te houden bij de apensoorten die we vanaf het startpunt konden zien.
Net voor de lunch togen we richting mega-speeltuin. Enorm groot en ook ruim opgezet en zelfs voorzien van achtbaan(tje), splash en waterspeelgebied. Kyan vermaakte zich er uiteraard kostelijk en Hans en Mariel zaten heerlijk in de schaduw. Naast de lunch zijn we ook de yathzee maar even uit de auto gaan halen zodat ook wij wat te doen hadden.
Toen Kyan kwam eten constateerde we dat hij overal, inclusief op zijn bril, zand had. Hierom had hij de bril af en constateerde Hans dat een pootje los lijkt te ziten. Onze eigen diagnose is dat er twee mini-schroefjes in horen te zitten en er een verloren is. De timing is uiteraard extreem waardeloos maar we hebben ook geconstateerd dat het ook erger had gekund. Zouden we het niet gezien hebben en het tweede schroefje ook losgelaten hebben, dan was de bril gevallen. Snel nog gezocht op internet of er in de buurt van het safari park of bij het appartement waar we naartoe gaan een opticien zit die vanmiddag nog open was, maar dat bleek niet het geval. Tot twee uur wel, maar dat was het al bijna dus we besloten het er even bij te laten. Hij zal de komende tijd zonder moeten doen tot we, hopelijk maandag, langs een opticien kunnen. Hij vind dit zelf allemaal wel best dus het zal wel goed komen.
Na de lunch reden we nog wat verder. Het rondje bij de wolven was redelijk hilarisch; ook de wolven zitten apart in een verblijf maar je gaat hier wel met de auto doorheen. Afgesloten bij de start en uitgang door een soort sluis voor de veiligheid waardoor er sprake was van filevorming. We waren vlot aan de beurt om mee de gaan maar het wachten bleek tevergeefs, de wolven hadden zich ergens buiten het zicht verschanst.
Als laatste bezochten we het dino deel van het park. Ook nog wat levende dieren als struisvogels en kangaroe-achtigen en verder een wandeling langs levensgrote, bewegende en geluid makende dino’s. Ook dit was mooi en ruim opgezet. Hierna was het idee te vertrekken maar dat viel niet mee. We hadden moeite de ingang weer te vinden en toen we die vinden bleek het eenrichtingsverkeer, de uitgang was aan de andere kant van het park!
Na vertrek reden we een half uurtje naar Nysted, onze volgende verblijfplaats. Nysted ligt aan zee en dat is goed te merken; er staat een stevige bries. We zitten hier op een vakantiepark(je) en hebben een huisje met terras aan een groot grasveld en het zwembad. Dat laatste hadden we Kyan nog niet verteld; uiteraard lag hij er tien minuten in. Hans volgde niet heel veel later en Mariel organiseerde de spullen even en heeft nog even lekker gezeten op het terras waar we heerlijk beschut zitten. Het huisje waar we zitten is compact, het heeft een slaapkamer en bedbank en het was qua ruimte even puzzelen maar uiteraard lukt dat prima.
Na de zwempartij zijn we nog even naar zee gelopen op zo’n zeshonderd meter. Er is geen zandstrand maar wel een aanlegstijger met kleine bootjes en trapje vanwaar diverse mensen uit de buurt een duik namen. Tot onze verbazing zagen we vanaf de aanlegsteiger de kwallen al ronddobberen, hier zwemmen slaan we dus ook maar over. De wind was niet vervelend, het was tussen de 25 en 30 graden dus een flinke bries was best prettig.
Sfeerplaatjes van de omgeving van ons huisje.
Morgen hebben we geen echt “programma”, even naar het stadje en wat rondkijken. Kyan wil natuurlijk nog zwemmen en ook uitslapen staat op de agenda, benieuwd of dat nu wel wil lukken!
Na de wandeling aten we lekker buiten waarna het schaakbord voor de mannen tevoorschijn kwam.
Ergens tussen half zeven en kwart voor zeven reden we vanmorgen weg voor de rit naar Denemarken.
Eigenlijk reden we het vlot aan. Alleen bij Hamburg een klein beetje file en verder wel wat stukken tachtig rijden wegens wegwerkzaamheden. Met twee tank- en benen-strek-stops reden we omstreeks half twee het Duitse eiland op vanwaar de ferry naar Denemarken gaat. We hadden deze niet gereserveerd en hoopt natuurlijk om vlot mee te kunnen. Gelukkig kon dit, om kwart over twee voeren we weg terwijl we nog geen half uur daarvoor aankwamen bij de kassa.
Wij waren nog niet eens bovendeks toen er al beweging in de boot zat. We hebben buiten in het zonnetje kunnen zitten tijdens de overtocht van zo’n drie kwartier. Binnen was ook van alles, we zagen restaurant-mogelijkheden en een (tax free) winkel maar lieten het links liggen.
Links de brug in Duitsland naar het eiland waarop Puttgarden (vertrek ferry) ligt, rechts de ferry en oprit naar binnen.
Eenmaal aangekomen in Denemarken, op het eiland Lolland, hoefde we nog maar een minuut of twintig naar onze eerste overnachting in Holeby. We boekte deze pas vorige week en hadden weinig keus naar onze smaak (je weet gelijk weer waarom je altijd vroeg boekt). We boekte dit appartement omdat het een keuken heeft en de prijs ons aanstond. De alternatieven hadden meest geen keuken en waren dan ook nog eens minimaal twee maal zo duur. Maar we waren ook wel voorbereid op iets minder gelikt dan we normaal gewend zijn. En dat is het ook; het is ruim maar duidelijk oud, heeft krakende vloeren en is her en der krakkemikkerig. Ook qua schoonmaak is het niet zoals thuis, maar ondanks dat voor een nacht het prima te doen.
Wat hier (onder meer) staat is een oudewetse draaitelefoon. Kyan had geen idee wat dat was en keek met grote ogen toen we het hem uitlegde. Grappig om te zien dat zo iets gewoons uit onze jeugd voor hem dusdanig prehistorisch is dat hij het nog nooit gezien heeft.
We hebben de middag rustig afgesloten met een boekje en spelletjes. Het idee was hier nog te pinnen maar de dichtsbijzijnde automaat blijkt ruim zeven kilometer verder, dat doen we morgen onderweg dus wel.
We zijn allemaal wel moe van het vroege opstaan en de reisdag dus het zal wel vroeg stil zijn hier (schijnt niet altijd zo te zijn, de verhuizende buurvrouw vertelde dat ze “vlucht” voor de gasten van de kortdurende verhuur naast en boven haar).
HAMAKYREIS 